Annem beni
büyük patlamadan kalan
fırtına sütüyle besledi.
Çok zayıftım, çok cılız,
annem beni gökgürültüsüyle,
şimşekle, yıldırımla besledi.
Yalınayaktım,
kayalıklı yamaçları giydirdi ayağıma.
Dikenden döşeğimle,
beledi bozkırlara.
Annem pişmiş kilden bir kadındı;
topraktan memesi vardı, derelerden sütü.
Beni emzirdi, fırlattı yaşama.
Bir baktım yanımdaydı, bir baktım yok.
Annem beni sonbahar yapraklarına gönderdi.
Annem beni…
Ben annemi…
C
Yazar
Yazar
M
Muazzez Arısoy
0
0
NAZIM HİKMET’İN YOLCULUĞU - HALUK ORAL
June 18, 2023
Save
İlgili
Y
0
0
Hayvanları evinde uğur heykelciği görenler
June 18, 2023
Save
Yazarın Diğer Yazıları
C
0
0
Şiirlere, öykülere uzanan yolculuğun ayak izleri
June 18, 2023
Save
C
0
0
Hayatımızın yolunu kim çiziyor?
April 7, 2023
Save