FEMTRAK – Dünya Dişidir, Dişi Dişlidir.

ATEŞTEN KARANFİL

ATEŞTEN KARANFİL

Ben o fotoğrafın en arkasındaydım

Dört nala koşan atlara dedim ‘durun!’

Gençliğimi okuyacağım siyah beyaz ve hatta sepya

                                                     Öyle bir renk işte kuş cıvıltısı tadında yüzlerce yürekli çocuk

İstanbul Meydanı’nda

Ceketim süt beyaz ve isyankâr boynumda kızıl eşarp

Cebi sökük ecdadımın izinde dik bakıyor gözlerim

Gökkuşağı yalanmış ışık yağmuru tanımasa

Yumruğum umutlu ışığa doğru

Bir bayrakları hatırlıyorum bir de o ateş bakışlı çocuğu

Benden çok uzun, gömleği temiz, gözleri mavi

                                                     ferah bir gülümseme, dilinde kızıl bir şarkı

Bayraklar göğü yırtacak sanki öyle kararlı

Giderek büyüyor ezgilerin çemberi

Meydan güneşin rengi

Göğe yükseliyor şarkılar, marşlar

Baharın şavkı gözlerimizde herkes bir bütün

Dünyayla birlikte, dünyaya karşı

İşte o anda 

O karanfilin devrildiğini gördüm bayraklar arasında

Akan kanın gençliğini ayak ucuma doğru

Bir başın düşüşünü avuçlarıma kirpikleri kapalı

Gözyaşlarımla yıkadığım o taze fidana sarıldım.

İnsan tarihten önce de ağlıyordu yağmur alfabesiyle

Hayatın resmi avuç içlerimde genç bir acı

Okudum

Pirinç tarlalarında doğan ve meydanlarda açan 

                                                                 o kızıl karanfilin gözlerini

hiç unutmadım

Bir daha hangi gemiler yelken açacak o denize

Hangi korsan yürekler başkaldıracak zulme

Böyle güzelken rüzgârı arkana almak mesela Taksim şehrinde

Badem çiçekleri pes pembe kokarken

Yağmur suyundan bir nehrin yolunda

Ölümsüzlüğün yatağı akıyor

Geriye bakma!

Sil gözlerinden akan tuzları

Kuraklığın ortasından varılacak güneşe

Bir gün dünyayı kucaklayacak emeğin şarkıları

Unutma aydınlığın ismini sen bıraktın göğüne sabahın

Senin de son bir sözün var elbet karanfil kadar vakur

yeryüzüne

Yelda Karataş

Duygularımı Oraya Sakladım

Scala Yayınları, 2024

Picture of Yelda Karataş

Yelda Karataş

Tüm Yazıları