bazen en dibine çekiliyor ya insan ışığı düşüyor ya sonsuza kucağında debelenen yalnızlık dumansız bir ateş yakıyor ya kulağında yedi kat ses damlıyor ya göğsüne içinin buz sarkıtları eriyor ya esmerleşiyor ya renkler yoruluyor dudağından akan fısıltı kalıyor ya kış çırp ayaklarını tut güneşi kollarından sar saçlarının örgüsüne duy yüreğinin gümbürtüsünü tutma gözyaşlarını kaldır başını uyan uyan