BEN ÖLMEDİM DİYOR SELİM

Aşka adını koyunca insan

Ya da ölüm soluğunu fısıldayınca dünyaya

Ay batmaz Selim

Güneş kızıla döner sadece

Orada durur tabut

Cenazeler bilmediğimiz yolculuk

Ekmek gibi taş fırından taze çıkmış bir koku

Neden diye sor Selim

Sormayı unutma

Neden ölüm ve hayat

Neden tükeniyor umut yalandan çok gerçekle

Neden böldük ömrü hatıralara ve neden unutamaz insan

yaşarken yiten dostlarını

Şimdi sen ve ben Selim

Kırmızı ve Siyah

İki renkle açıklansaydı dünya ben intihar ederdim

Denemedim değil bir sefer mavi öyle güzeldi ki Selim

Gözlerin gibi bakmaya doyamadığım o sevincin siyahı

Sormalısın

Hangi oyun dürter bir kalbi ve kalır karanlıkta

Haziran ki bütün gerçeğiyle anlatırken o kanlı kristali

Kendinden çok bir başkasıdır yüzünü gördüğün avlu

Neden Selim insan bir kez olsun düşünmez karşı kaldırımı

Balkonlardan sarkan seneler ıhlamurlara doyamadan

Hayat neden görmez kayıp dantellerin evlere bıraktığı yetimliği

İki ateş arasında diyorlar insanlık

Savaş ve kırılgan kirpi

İç cebimde can çekişen bir barış ben ölmedim diyor Selim

Batıracak sözü varmış daha kalbime

Ah diyorum, ah…

Senin çocukluğuna vurgun duruşunu neresine göndersem

dünyanın

Yine bakışımda acı kalacak

Her renkte bir gölge mutlaka kalacak

Hayatı okşamak ölümü denemekten daha zor Selim

Yelda Karataş

Hüznün Kısa Tarihi