Her görselin bir hikayesi vardır. Bu cadının hikayesi de şöyle:

Bu deseni, 2010 yılında Uçan Süpürge Kadın Festivali kapsamında yapılan İKD (İlerici Kadınlar Derneği) tarihinin anlatıldığı bir özel programın afişi için çizmiştim. İKD, 12 Eylül Askeri Darbesi ile kapatılmış, ama faaliyet gösterdiği 5 yıl içinde Türkiye’nin dört bir yanında örgütlenen, 20 bine yakın üyesiolan ve benim yazı işleri müdürü olduğum Kadınların Sesi Dergisi 30 bin adet satılan bir kadın örgütüydü.

O günlerde birlikte koştuğumuz “KIZLAR”la hiç kopmadık birbirimizden. Yaklaşık 50 yıldır. Hapislere düştük, işkencelerden geçtik, sürgünlere sürüldük, hepimiz yaş aldık, saçlarımıza ak düştü, çoğumuz torun sahibi bile oldu, siyaseten farklı yerlerdeyiz, çok sevgili arkadaşlarımızı kaybettik, ama hiç kopmadık birbirimizden.

Bu deseni sevgili “CADI”larım için çizmiştim. Süpürgenin ucundaki kağıdın altında adımın başharfleri (B.U.) da var.