Nalan Çelik

likendim

temiz hava habercisi

ağaç gövdeleri konukluğu fark edilmeyen göçmen

sinek kuşlarına komşu

kayalardan toprak ufalayan tırmanıştan

vitrinli dolaplarda unutulmuş biblolar kıpırtısızlığına

karanlık çekmecelerde bekleşen

kızılderili takılarım beni öldü sanıyor

uzayan

uzadıkça konuşan

soldukça askılarını kıran

araç kapısına sıkışıp

yerleri süpürmeye razı çiçekli elbiselerim

hes kodu fişlenmişliğinde

otobüs kabulüne bip sesi hazırlığı 

duyduğum yalnızca siren sesi 

sait faik’in hişt hişt’ini 

bir tek kapaklarla kumrular mı duyuyor artık

martılar dallara konamıyormuş yelda

denedim martılar konamıyor