‘ Ancak duygusallık, tamamen farklı bir şey, duygusallık aslında sahip olmadığınız bir hassasiyetin varmış gibi yapılması demek. Kitsch gibi, yani yanlış bir çıkarım. Sonuçta her şey ölçülü olmaya bağlı. Duygusal olmanız bazı şeylere karşı hassas olduğunuz anlamına gelmiyor, bu ikisini birbirine karıştırmamak gerekir !’

diyor Haneke . 

Nasıl katılıyorum… Hissetmek için duyarlılık gerek… Ama yine altını çizdiği gibi Haneke’nin; ‘Trajedi, catharsis öldü… Başımıza gelenler üzücü olaylar’ … 

Çok üzülüyoruz çooook. Sadece üzülüyoruz… O kadar!

Duygularımız, duyarlılığımızın ürünü değil!

O nedenle eyleme dönüşmüyor. 

Kendi acımıza bile seyirciyiz.

Ne tuhaf. Anlamaya çalışması bile bir tuhaf.

Yatağımda dinlenirken çıktı karşıma bu sert gerçek. Sevgimiz de duyarlılığın değil duygusallığımızın ürünü. Hızla yok edip yok saymaya açık. Köksüz ve derinliksiz. Sevgi müsveddesi. Evlilik garantisi peşinde koşan iki yüzlü pislik aşklar. 

Ölümsüzlük, insanla yüz-göz bir Tanrıya bağlanmış gidiyor.

Egolar mahalleye çıkmış ölümüne kaydırak oynuyor. Öteki olmadan kendini var edeceğini sanan sağda solda egosu yüksek köpüklü insan görünümlü şeyler yaşıyor.

Görüntümü değiştirmeyi düşünüyorum. Başvuru kapısı yok!