Ben o fotoğrafın en arkasındaydım
Dört nala koşan atlara dedim durun
Gençliğimi okuyacağım siyah beyaz ve hatta sepya
Öyle bir renk işte kuş cıvıltısı tadında yüzlerce yürekli çocuk
Bir meydanda
Ceketim süt beyaz ve isyankâr boynumda kızıl eşarp
Cebi sökük ecdadımın izinde dik bakıyor gözlerim
Gökkuşağı yalanmış ışık kararlı olmasa
Kirpiklerim ışıl ışıl
Bir güneşi hatırlıyorum bir de esmer oğlanı
Benden çok uzun, gömleği temiz, gözleri mavi
Ferah bir gülümseme bakışında esmer bir şarkı söylüyordu
İşte o anda
Bir karanfilin devrildiğini gördüm bayraklar arasında
Akan kanın gençliğini ayak ucuma doğru
Bir başın düşüşünü avuçlarıma kirpikleri kapalı
Gözyaşlarımla yıkadığım o yüze sarıldım.

İnsan tarihten önce de ağlıyordu yağmur alfabesiyle
Küstüm çiçeklerini besleyen öfke her kabrin göğünde ayrı bir hikâye
Okudum
Pirinç tarlalarında doğan o esmer şarkının hatırasını hiç unutmadım

Bir daha hangi gemiler yelken açacak o denize
Hangi korsan yürekler başkaldıracak zulme
Böyle güzelken rüzgârı arkana almak
Badem çiçekleri böyle pembe kokarken
Yağmur suyundan kefenin altında
Ölümün sesi ağır geliyor.

Geriye bakma!
Sil gözlerinden akan kanlı yağmurları
Kuraklığın ortasından varılacak güneşe
Unutma dünyanın duvarlarına aydınlığın ismini bıraktın
Senin de son bir sözün var elbet yarına isyan bayrağı gibi kızıl
Bir bahar bütün dünyayı kucaklayacak esmer şarkıları işçi sınıfının

29 Nisan 2022 Londra