Ben genç anne olmuş, boşanmış genç bir kadınım. Anlaşarak boşandık sayılır, birlikte yapamadık, birbirimize katlanamadık. Oğlum tabii ki benimle kalıyor, o benim her şeyim. Tabii ki çalışıyorum ve hep çalışacağım. Annem ve eşi de en büyük destekçilerim. Yani bu toplum koşullarında öyle pek sorunu olan biri sayılmam.  Ancak, şöyle bir ikilem içindeyim:

Hayatıma yeni bir erkek girdi. Benim arzularımı körükleyen entelektüel, akademisyen bir erkek. 

Pek bir “cool”. Gittikçe ona bağlanacağımı hissediyorum. Ben ona hayran, o ise bu hayranlığı pek doğal karşılayıp bu beraberlik için parmağını bile kıpırdatmayan. Onun bağlılık konusunda tutarlı olup olmayacağını ise bilmiyorum, hele baba olacak bir tip hiç değil. Beni tabii ki pek bir beğeniyor, güzel sayılabilecek daha 25’lerinde bir kadınım. Ancak seviyor mu sevecek mi, bilemiyorum? 

Bir de bana ilgi gösteren başka bir erkek var. İşyerinden arkadaşlarla gittiğimiz bir mekânda karşılaştık. Bir arkadaşımın akrabası imiş, üstelik evi bizim eve yakınmış. Çok mütevazi, düzenli bir işi var. İnce ince gönlümü fethetmeye çalışıyor. Bana ilgisini, hayranlığını hissediyorum. Ancak yukardakinin etkisinde olduğumdan mesafeli duruyorum. Bir bahaneyle oğlumla da tanıştı, onunla hemen arkadaş oldu. Onu her gördüğümde “bak ben tam aile babası olacak ve seni sevecek bir adamım, üstelik seni çok seveceğim” duygusunu iletiyor. Ve bu beynimin içinde yanıp sönüyor.

Kafam çok karışık! Ne yapmalıyım? Benim hayran olduğum mu, bana hayran olan mı?

Arzularımın mı peşinden gitsem? Yoksa sağduyulu davranıp herkesi mesut mu etsem? 

Ben mesut olur muyum?