HÜZNÜN KISA TARİHİ
-Stephen Hawking’e derin saygımla
Yavrum seni sevme gerçeğim kütle çekim yasası kadar evrensel değil.
Bu gerçekliğe ay da şahit değil. Kadınım ben. Uluorta söylersem
seninle yatakta yaptıklarımızı bir ceviz orta yerinden çatlar.
Umuda açık yüreğim haklı olduğumu söylüyor. bir trenin
son vagonunda zıplarken o pinpon topu. Ben ilk basamakta
görüyorum aşkın görece hızını.

Zaman yokmuş başlangıçta. Aşk var mıydı bilinmez. Bazen elin
kınasında solar sevdalar. Bu sevdanın yokluğu değil
yoksunluğudur iki insan arasında bilinmez niçin
Dağdan gelen suların varlığına inanmalıydık.
İnanmalıydık varlığımızın değerine bir karadeliğin yanında
ya da bir öküzün gözlerinde nasıl durduğumuza aldırmadan.

Bir yaprağın sesini koparmadan rüzgârı değiştirebileceğimize
inanmalıydık. İki ten bir araya gelince silindiğini hayatın
yüzünden gölgelerin.

İnanmalıydık her gece şehvetle sevişmemizin değerine.
Eskiden hüznün denizle ilk karşılaşan bir dağlının yeşeren
gözlerinde olduğuna inanırdım. Karadeniz’de büyüyen
bir kız çocuğunun hep uzaktan izlediği köpüklere

yaşlı elleriyle ilk dokunuşunu görmeden.

İnanmalıydık inandıklarımızın da değişebileceğine.
O nedenle bazen bahar bakıyor gözlerim. bazen çöl delisi ıpıslak.
derin bir ırmak çağırıyor beni ve aşkın da çekim gücü artıyor.
dudakların öpülmeye hazır bir dünya. biliyorsun. Gecesinden
sabahına bir yaz boyu uyutmadım aşka dair ne varsa koynunda.
iki nehir bir olduk denizin aylasında.
İnandım evrenin bir kokusu yok maviye sinen senin terinden
başka.
Aslında ayrılık korkusu bu sonsuzluk dediğimiz. Gece vakti
çalması bir kapının. Bir dipçikle.
Göz bebeklerinin kırılması kaç yıl sonra ihaneti üryan. gençliğim
sarılı o topacı parçalaması bir elin. Sessizce. Şaşkın gözlerim.
Kimseye diyemeden yüreğime hep yağmur yağdığını. Ya da koca
bir geminin battığını Atlantik’te.
‘Yaşadığımız yüz yıl’ diyor spiker. Yaşamadığımız yüz yıl varmış
gibi. sonsuza dek sevilmeyi istiyor birileri. İnsan sonsuz kadar var
mı sahi?
Yavrum, ben her şeye rağmen dilimle tadını çıkarmaya çalıştığım
tenin kadar uzun olsun dileğindeyim her sevdanın.
O sevişmelerin kırık sonsuzluğunda
hüznün kısa tarihini yaşamak mümkün.
Yelda Karataş

Fotoğraf: Yelda Karataş, Zonguldak