Çınar yapraklarının arasından içeriye vuruyor güneş.
Gölgeleri oluşuyor nesnelerin,
gölgelerimiz oluşuyor,
yürüyor duvarda ikinci benliğimiz.
Biz türküymüş gibi
gölgelerimizin ayak sesini dinliyoruz,
yaşıtımız olan yanılgılarımızın,
ardımızda paçavra gibi sürükleyip
bugüne taşıdıklarımızın…
İçeriye vuruyor güneş;
bir bir aydınlatıyor eşyanın yüzeylerini.
Tanımlıyor bize masayı, sandalyeyi ve kitabı,
tanımlıyor kimliğimizi,
nereden gelip, nereye gittiğimizi.
Biz güneşin varlığından uzaktayız,
uzaktayız kendimiz olmaktan,
Günlük ayrıntılar arasında
var olmakla yok olmak arasında bir duraktayız.
İçeriye vuruyor güneş,
resmediyor yüz çizgilerimizi,
dünden bugüne belirginleşen renklerimizi.
11 Ağustos 1994,
Cemile Çakır
Desen: Cemile Çakır