Ayrışamamış çizgiler

Oynaşır zamanın defterinde

Bense boş bir sayfaydım

Anamın müşkül ıkınmasından önce

Ellerinin kanınını suya akıttı ebe

Etraf sessiz

Gece halsiz

Tıngırdarken beşiğim

Burnumdan gelecek kara sütleri içtim

Çağın ipleri kimdeyse ona emanettim

Fırfırlı etekler giyip

Edepli oldum

Bir gün hatırlayınca bir sayfam olduğunu 

Yalın ayak güneşe koştum

Koştum

Koştum

Koştukça coştum

Dikenler battı ayağıma

Sakladım

Ama ışığım yaralarımdan sızdı

Gördüler

Kalemler üzerime çöktü

Yazdılar

İçimdeki şiirleri

Sildiler

Ruhumdaki arzuları

Yaktılar

 

Evlerin içinde analar ağlıyor

Ebeler kanlı ellerini yıkıyor

Suya karışan al renk

Kokusuz gülün dikeni

Doğduğum günün hüznü

Yazamadığım o öykü