Unutkanlık Üzerine Olan Şiirin Devamı

Kim atabilir bu yükü omuzlarından,
Gövdesi bile ağır gelirken insanın taşımaya?
Ya da neden vakit bulunamaz hiç
Aşk yapmaya, dalıp gitmeye, ağlamaya?

Sahi, zamanı kim ayarlar Bay Antuan?
Kurup koskoca çarkları birbiri ardına,
Biri için bir çan çalar ve hayat biter.
Sahi, kim toparlar kırılan kalpleri? Ne iş!
Sahi, kim kapar geceleri açık kalan kapıları?

Ne iş, ne iş, ne iş…
Yalnız, yapayalnız, buruşmuş,
Köhne, hem kafası karışmış hem köhne.
İp gibi kalmış öylece zamanın içinde,
Sanki sanırsın onca yükü yalnızca kendisi sırtlamış.

Benden çok yemiş, eminim.
Ama ne bileyim, en çok ona kıyamam ben.
Bu yükü taşımayı ben seçtim.
Gövdem de küçük, aklım da maalesef.
Kalbimse hâlâ o küflü yüze âşık.

Vakit bulamadığım bir kendimim.
Zamanı tutsa elleriyle Bay Antuan…
Ah Bay Antuan, tüm zamanlarım sizin.
Tüm yaşamımı bir çan sesi sonlandırırken,
Kapı ya açıktır, ya aralıktır, ya da değildir.
Sadece sizi düşünüyorum.

Cevşen Mercan