Gecenin örtüsüne bürünüyor şafak
Söküyor karanlığı ilmek ilmek
Yokluğunu örüyor gün ufka
Varlığın düşüyor gözümden damla damla
Ne yöne baksam yokluğun ağarıyor
An ve an çözülüyor düğüm
Düşlerimde kayıplar
Ağır yamalı umutlar
Gecenin ördüğünü şafak söküyor
Sensizlik doğuyor
Yokluğun asılıyor ufuk çizgisine
Bütün çiçekler göğe bakıyor…
Göz kapaklarımda sabahlıyor gece
Bu katı boşluk
Bu soyut ağırlık
Bu geceden sabah
Bu lime lime çözülen düğüm
Göz kapaklarımı bürünüyor
Örüyor uykuya geceyi
Yokluğun yetmiyor
Gözlerim kördüğüm
Uykusuzluğum ağırdır benim

Uyanışım derin.