dadandıydın uşkuna orda burda Van’da
yahut otobüs durağında
kök hatıra
içe doğru nem tutan
ucu bucağı olmayan
yola döküldüydü
zaten neydi ki
insanı hafızaya sırlayan
çekiç asfaltta
küsuratı eski bir boşluktan
kavuşamamak uzaklığına
ne çok gezdin, ne az konuştun
patikleri de aldı zaman
adın Misri
heybende kaval sesi
ıstıraptan derin değil
o yerleşik iz karnında