Yüzünde fakir bir dağınıklık

bazen uzun uzun konuşuyor

bazen uzun uzun susuyordu kadın

çoktan kaybetmişti

bütün ilişkisini zamanla

aynı yöne akan bir nehir değil

geçmişini, ânını ve geleceğini içinde biriktirdiği

derin bir göldü

onun için artık durmuştu zaman

ve her şey değişmişti

duran zamanın içinde

 

geçmişiyle ve ölüleriyle beraber

her gün biraz daha dibe, 

biraz daha derine inerek

uzaklaşmıştı bugününden 

akan bir nehirden

durgun bir göle ne vakit döndüğünü anlamayacak kadar

derinlerdeydi artık

o’ olduğu yerde durmuş

zaman akıp geçmişti yanından

 

Bildim ki;

sen duruyorsan ve zaman akıyorsa

ölüyordun

Bütün keskin değişimler 

bir duruşla gerçekleşir…