Bitmez sandığım her şey bitti

Bitiyor geriye kalan ne varsa 

Yavaş yavaş bitecek 

Bir ömrü yürüyorum ayak uçlarımda şimdi

Aynalarda bırakıyorum

Hiç kimsenin yüzüne sığmayan yüzümü

Gözlerim, dudaklarım ah’tan kara bir oyuk

Hüsranımın çizgileri derin bu gece

Ay ışığı gençliğimin kara saçlarını okşuyor

Bir menekşe renk değiştiriyor aniden

Alacakaranlıkta

Endişelerim, kararsızlıklarım

Kendimden esirgediğim merhametim

Bitenler kadar bitmeyen sorularım

Yüzlerce ölüm, yüzlerce doğum

Saçlarımda dolunay, şavkında kadınlığım

Kırgınlığından olgunluğuna

Sönmek üzere bir mum alevi

Hızlanan, hızla akan

Duvarlarda her yaşımdan ince bir gölge

Ayak ucumda,  sımsıcak 

Eriyen 

Aynada bir ben kalıyorum

Beklemiyorum 

Nocturne biterken

Zeynep ÖZKAN