Bir kırık aynada yüzüm

Adımı bilmesem hicran derdim

Öl kokulu bir elma çırılçıplak

Hüzünle kendini inkara hazırlanıyorken

Ömrüme gülümsüyor çimen kokan umudun içinden 

Narin bir papatya

Denize doğru uzanan bahçede sarsak 

Gözlerime takılı hevesi acemi 

Hani elleri olsa okşayacak kırılan yüreğimi

Topladım saçlarıma taze bir sevinç

Yaşamak bu işte 

Işığa ve martılara uzanan göğün altında 

Aynalara küsmeden

Dişi adımı unutmasınlar diye

Yarama kar diye taze baharı basmak