Ruhumun kabuğunu soyunca

Şairim ya,

bir portakal kabuğu gibi soyuyorum ruhumu.

Derisiz, çırılçıplak, kanayarak

dolaşıyorum sokaklarda. 

Hem utanıyorum, 

hem de isyan bayrağı gibi taşıyorum

acılarımı, aşklarımı.

Hıza koşuyorum ama

az sonra yere kapaklanacağım,

kırılacak kolum kanadım,

çamura bulanacağım..

Ruhumun kabuğu soyulunca

herkes görüyor eksikliklerimi ve hatalarımı.

Onların terazileri ve mahkeme kürsüleri var,

en ufak tökezlemeyi 

acımasızca yargılarlar. 

Yine de ben portakal kabuğu gibi 

soyuyorum ruhumu

ve bir isyan bayrağı gibi taşıyorum

yenilgilerimi ve düşmenin çamurunu. 

cemile Çakır

eylül 2024