“Cüce Şubat” derdik eskiden. Bu yıl cüce değil. 29 Şubat tarihinde doğanlar dört yıl sonra nihayet kutlayacaklar doğum günlerini. Hep düşünmüşümdür, ayların, günlerin, yılların ve hatta sınırların biz insanlar olmasak bir anlamı ve adı olmayacaktı. Zaman akıp gidecek, doğal olaylar, yağmur, kar, fırtına, yer sarsıntıları, volkanik patlamalar doğal akışını yaşayacaktı. Evet, insan eli üretici, aklı yaratıcı ama…

Eğer vicdansız haramiler aklını iyiden, güzelden ve insandan yana kullansaydı; kazanç ve rant hırsı gözlerini kör etmeseydi, geçen yıl kaybettiğimiz onca can yaşıyor olacak, önümüzdeki günlerde kutlanacak olan “Sevgililer Günü”nde buz gibi mezarlara değil sevdiklerine sarılabilecekti.

Öfkeliyiz, kederliyiz… Kötülüğün, sevgisizliğin, şiddetin, adaletsizliğin ülkemizde ve dünyada hızla yayılmaya başladığı bir süreç yaşıyoruz. Irkçılık, faşizm, gericilik, kadın cinayetleri, çocuk istismarı, savaşlar… Bir yandan ekonomik krizler, insan eliyle dengesi bozulan doğa… Acımasızlık, sevgisizlik…

Bu sayımızı, sevgi üzerine kurgulamak, neşeli, içaçıcı yazılar yazmak istemiştik ama bakar mısınız halimize. Kalemlerimizden keder ve öfke damlıyor. Altüst olmuş dünyanın altüst olmuş, ne yapacağını şaşırmış, bir çıkar yol arayan yazarlarıyız biz de. Çıkar yolu biliyoruz da, uygulayamıyoruz. Bilmek çözüm için bir yol değil her zaman. Bunu da biliyoruz ama.

Önümüzdeki ay yerel seçimler var. Yine sert günlere gebe memleket. İktidar, kentleri ele geçirmek için herşeyi yapacakmış gibi görünüyor. Muhalefet cılız. Üflesen dökülecek yaprakları. Bir akıl tutulması, çaresizlik, başka tanım bulamadım.

Bu sayıda, deprem konulu yazılarımızın yanısıra çocuk istismarı, ensest ve özellikle Elif Şafak ile Mine Kırıkkanat nedeniyle gündeme oturan intihal konusunda da yazılar bulacaksınız. Oldukça dolu, dopdolu bir Femtrak ile karşınızdayız yine.

Sevgi ve iyilik dolu günler dileğimle…