Sezen Aksu, bu ülkenin yüz akı bir evrensel değerdir. Beste yaparken, şarkı sözü yazarken, önce kendine inanır.

Tarih, protendir, yani hangi bilinçle baktığınıza, kimin yazdığına  göre şekil değiştirir.

Şiir ve şarkı sözü de öyle. Dizeler sözcükler, düz yazıda olduğu gibi sözcük değerini simgesel olarak taşımaz, imge ile yazılır. Onun için, şiir ve şarkı sözleri anlamlandırılır. Biz onlara cümle değil dize deriz bu nedenle.

Tıpkı, ‘çatma kurban olayım çehreni ey nazlı hilal’ dizesinde olduğu gibi. Şair gökteki hilalle konuşmaz, aklı başında her şair gibi, metafor yapmıştır. Türk bayrağının üstündeki hilaldir, kaşlarını çatan.

‘Meçhule kalkan bir gemi’ de gemi değil, bir tabuttur.

Yunus da kendine cahil Yunus der. Şeb-i Arus’a kadar, hepimiz cahiliz.

‘Enek Hak deyü çağruban dara gireyim Mevla’ diyen Yunus’u, Mevlana’yı, Pir Sultan’ı…  Işık Doğudan Yükselir gibi bir albümle bu ülkeye armağan eden Sezen Aksu, yediden yetmişe, bu halkı buluşturan ezgilerin, sözlerin sahibidir. Müzik dünyasına çok değerli insanlar armağan etmiştir. Kişiliği ile de cesaretin örneği olmuştur.

Mevlana’nın Divan’ı Kebir’ini okuduğunuzda, çok şaşıracağınız dizeler vardır, örneğin şarap üstüne, aşk üstüne.
Şiir ve şarkı sözünün diline vakıf olmak sıkı bir estetik eğitimi ister.

Müzik tarihi ilahilerle doludur. Hangi notalarda, kutsal değerlere hakaret ettiğini nasıl bileceksiniz? Sanat öykülemez ki. Eğretiler. İmgeler, soyuta ve somuta varmak için. Bakmayı bilmeyen gönül gözü, şafağı karanlık görür.

Sabahın Sahibi vardır ama.

Kimse tanrı ile kul arasına girip, Hallacı Mansur’a yapılan gibi, kimsenin derisini yüzmeye kalkamaz…
Utancı büyüktür.

Hallacı Mansur bir erkekti. Cehaletin külleri yaktı onu. Cehl ile söyleşmek zordur. Ayinesi saf değildir. Daha çok yolu vardır önünde, pişmek için…

Ateş olmak yürek ister, Promethus gibi… Sevgili Sezen, tanıdığım en yürekli dişilerden.

Onun yüreği bu halkın yüreğinin içindedir. Onun üzerinden dişilere ve sanata işaret parmağınızı sallamak, karartır hayatı.