Kendi yaşımı aradım yabancı yüzlerde

Zamana yenik şehirlerdeki

kıyı kahvelerinde

Ayaklarında sandallar

Urla’da selamsız umarsız topuklu kadınlar

Koşarak yaşadım

yetişebilmek için zamanın değirmenine

Hep en iyisi için bilendim

Su taşımışım bakraç kovalarla

sonradan öğrendim

Uslanmadım bir türlü

geç kaldım kendime

Karakalem başladım hayatı çizmeye

Kumaşları taşları birer birer denedim

Tahrirli desenler attım

uzun menzilli kil kaselere

Laleler kondurdum içine

Maviye inat

Kırmızıya eflatuna boyadım bütün çinileri

Sır oldum

İzabe fırınlarda döne döne yaktım kendimi