Ey kerameti kendinden menkul
yoksul çağım
gök kubbenin altında sahte vuslat
suya inanırdık eskiden
suya giden ve sudan gelen adamlara
ay hilaldi gözlerimizde
dostlar da
tanımıyor şimdi kendini
o paslı tenekede
yüzümüz çırılçıplak
Ey kabzası sahipsiz tetik
yaşanacak bir şey kalmadığından değil
yaşatılacak bir şeyimiz olmadığından
çek kendini
yaban aşkların inkarı bu hayat
ağlıyorsa
penceresi olmayan gün
suya doyamayan yaprak
vahşet yüreğimizden de derin bir yerde olmalı…
Yelda Karataş
***
TETİK
Hêy xudîyê kirameta derewîn
dema minî xizan
hevdîtinek sexte di bin banê ezman de
me berê bi avê bawerî dikir
bi mirovên ku diçûn avê û ji avê dihatin
hîv dasik bû di çavên me de
dost û heval jî
nuha xwe nasnakin
di vê tenîkeyê jengarîn de
rûyê me tip û tazî ye
Hêy tetikê destikê bê xwedî
ne ku tiştek ne maye bo jîyanê
ji ber ku tiştekî me tune bê jîyandin
xwe vekişîne
ev jîyan inkara evînên kûvî ye
eger digîre
roja bê pençire
pelê ku ji avê têr nabe
dibe ku li cîyekî ji dilê me kûrtir de ye hêvî..
Kürtçe’ye söyleyen: Kemal Burkay
Şahdamar/ Şahdemar
Deng Yayınları, 2008