Berin Uyar

Böyle bir yolculuğu bir gün yapacağımı biliyordum ama aniden karar vermek zorunda kalınca ne de olsa büyük bir üzüntü yaşıyor insan. Uçaktayım, anneme gidiyorum. Yarın da Lerzan ile Yeliz gelecek Ankara’dan. Dün akşam geç vakit Lena, arayıp da annemi gösterince sabaha kadar uyku tutmadı. Neredeyse kalmamış anneciğim. Şeffaflaşmış teni adeta, zayıf çok zayıf. Göğsü körük gibi inip kalkıyor. Yüzü bembeyaz, gözleri kapalı. Sanki başka bir alemde.

Şimdi uçaktayım. Pencere kenarını sevmem ama sürekli bilet aldığım eski öğrencim, “hocam sevmiyorsunuz pencereyi ama sakin sakin gidersiniz. Hem gün batışını da izlersiniz dedi. Haklı çıktı. Sağ yanım, batmakta olan akşam güneşinin ılık ışınlarıyla mutlu. Altımızdaki toprak karardı bile. Kent ışıkları yanmış. Kara bir okyanusta küçük adalar serpilmiş aşağıya. Bulutlar, kesilmiş süt gibi.