YENİ YILA GİRERKEN…

Nesteren Silivrili

Hepimiz için yeni umutların simgesidir yeni yıl. Bireysel olarak birbirimize dileyebileceğimiz her şeyi dileriz.

Dileyelim de… 

Hepsi de gerçek olsa keşke. İnsanı canlı tutan, hayal gücü, beklentileridir yaşamdan.

Hele alacakaranlık kuşağından geçtiğimiz son günlerde… Kadın ve çocuk cinayetleri, yeni doğan bebekler olayı, yanı başımızda süren korkunç bir savaş, bildiğiniz her şey… Daha fazla kötülüklerden söz açmak istemiyorum bu yazıda.

Gerçekten kendimizi tükenmiş hissetme noktasına geldik.

O kadar ihtiyacımız var ki bu dileklere, yeniden umutlanmaya…

Umudunu yitirmiş bir toplum olduk. 

Sizlere minik ışıltılar yollamak istiyorum. 

Onlar bizim büyüklerini beklerken kaçırdığımız küçük mutluluklarımız, 

sevgilerimiz, kalp çarpıntılarımız, 

güneşin yüzümüze vurduğu an, kuş sesleri, ağaçların fısıltıları,

sağlıkla aldığımız her nefes,

enerjimiz, gerçek paylaşımlar,

barış dolu huzur dolu bir gelecek umudumuz…

Yaşama sevincimizi oluşturan her şey…

UMUDUMUZU YİTİRDİK Mİ GERÇEKTEN? 

Gökyüzünün renklerini fark edebiliyorsak,

Saksıda açan çiçeğimiz bizi heyecanlandırıyorsa,

Penceremize konan kuşu, bahçedeki kediyi görüyorsak,

Onlarla sevgimizi, ekmeğimizi paylaşabiliyorsak,

Dostlarımızla beraber dertleşip, kahkaha atabiliyorsak,

Sevdiğimize sarılabiliyorsak, 

Üretebiliyorsak,

Orta yaş ve üzeri bir grup insan, oturup gönüllü olarak böyle bir dergi hazırlayabiliyorsak,

Yazıyorsak, çiziyorsak, seviyorsak, umut yanı başımızda demektir.

Sevgi varsa, umut var…

İyilik varsa, umut var…

 Nefes alıyorsak,

 Umut var….

 Umudumuz varsa biz de varız.

Umudumuzu birlikte çoğaltabiliriz…

Birlikte güçlendirebiliriz,

Uzun ve sabır gerektiren bir eylemdir.

Evet umut etmek bir eylemdir ve onu besleyen bizim gücümüzdür.

Biz kendimize, taşıdığımız değerlere inandıkça güçlenir. 

Çinli deneme yazarı Lu Xun, ” Umut köydeki bir yol gibidir. İlk başta ortada bir yol yoktur.

 Ancak giderek daha fazla kişi tekrar tekrar yürüdükçe, bir yol ortaya çıkar ” demiş. 

İranlı kızlarımız bunu yapıyor, sabırla tekrar tekrar yapıyorlar… Evet keşke canları pahasına olmasa…

Ama başka çıkar yolları yok. 

Kadınlarımız, kadına şiddete hayır diyerek onca baskıyı göze alıp her yıl sabırla sokaklara çıkıyor, 

ortak umutlarını haykırıyorlar…  Günün birinde gerçekleşsin diye…

İnsanoğlunun Olympos’un tanrılarına başkaldırısına önderlik eden Prometheus, tanrılardan ateşi çalarak insanlığa hediye etmiş, özgürlük umudunu ateşlemiş ilk mitolojik kahramandır bence. Zeus tarafından zincire vurulur ve her gün bir kartal gelir, karaciğerini yer. Her gün o karaciğer kendini yeniler. 

Sabrını, umudunu yitirmemenin ve hedef koymanın en belirgin örneğidir Prometheus.

” İşkencelerimin sonu yoktur, Zeus tahtından inmedikçe” diyen odur.

Bütün ışıltılar birleşsin, bütün umutlarımız bir araya gelsin.

Derin bir nefes alalım ve yeni yıla başlayalım.

Yaşam bizi bekliyor…

Nesteren Silivrili