Tüm savaşların öksüz çocuklarına
Bir film karesi değil,
gerçeğin çıplak resmini vermek istiyorum sana;
bir ayna, baktığında eylediklerini gösteren.
Çocuklar, bombalanan şehirlerin kanadı kırık güvercinleri
yıkıntılar arasında evsiz, öksüz, yalın ayak ve aç,
korku damgasını vurmuş cılız bedenlerine.
Ağlamaya korkan, kocaman köze dönmüş gözleriyle
teni dağlayan sorular kusuyorlar soluduğumuz havaya.
O çocukların bakışlarını getirmek istiyorum sana.
Koymak istiyorum masanın üzerine,
lavaboda traş olurken baktığın aynaya.
Korkudan titreyen dudakların acı titreyişini
arabanın dikiz aynasına yansıtmak istiyorum,
yemek yerken kaşığına, çatalına,
hani silah satış görüşmesi ya da savaş ilanı,
ya da uluslararası anlaşmalar
işte o toplantılarda karar öncesi
bir yudum su içtiğin bardağa…
Eşinle öpüşüne koymak istiyorum çığlıklarını,
derin, deliksiz uykuna, kızına sarılmana
iş dönüşü ayaklarını uzattığında
gözlerini kapatırsın ya, işte o ana,
kirpiklerinin örtemeyeceği yakınlığa.
Ve o çocuk yüzlerinden
bir törpü tutuşturmak istiyorum eline
yüreğinin yamyam köşelerini törpüle diye.
27 Aralık 2023