O kadar yakındım ki

.

.

.

Gözlerin çok yakınım-dı

kirpiklerim dibinde

kirpiklerin ile sarılmışken

boynunda kollarım

zamanın

benim şimdi

,

Nefesin çok yakınım-dı

içimin dibinde 

kulağım sarılmışken sesinle

rüzgârının fısıltısı

benden yana

zamanın

benim işte

.

Kalbin çok yakınım-dı

şurada’tıyordu

diyen göğsün üzerinde

parmakları imkansızlığın 

dokunup her an’a

benimsin işte

.

Sesin çok yakınım-dı 

yetişemese de

sonsuzluğuna kalbin

boğazında aşkın titreyen dili

evet söyle şimdi 

zaman

kimin sevgilim

.

-II-

Gözlerin o kadar ki

 yakınımdaydı bir zaman

yakınlık yalan sevgilim

uzaklar içinde senin

sislerin içinde

el yordamı bulduğum

zaman 

artık kimsesiz bil ki

Sözlerin o kadar ki

sessizdi bir zaman

bulutlarını almış koynuna ufkun

hece hece kapalı ve yağmurlu

konuşmaları vaat eden

dudakları-n

giden o gemiler içinde suskun

kürekçileri el sallamaz

yelkenleri rüzgâr’sız

güneşi sıcak’sız

inip çıkar ikircikli

dalgaların bir ucundan

diğer ucuna

yorgun argın

dört odalı kalbimin

vuruşuna mâni

yaklaşan zaman

yokluğun

,

uzaklar yalan sevgilim

yakınlık 

içimde benim

dudakları’m ’ucunda bir söz

çaresi nedir özlemenin