YEDİ*

Yedi kere, dedim,
Tanrım! Cennette miyim?

Yedi kere yumduğum gözüm.
Ve her açıldığında
kehribar yüzüğümde
kelebeğe gülümsedim….

Yedi kez
düş/tüm kendi gölgeme
dizlerimde yaralar!
Sarılmış yaban otlarına…

Derdim dermanım kendimi bildim!

Yedi kez oturdum. Sessiz
göl kenarı!
Taşladım kendimi yedi kez!
Suda yansıyan yüzüm,
yüzümde hüzün…

Yedi kez güldüm,
sarının her tonuna!…
Ve ağladım…Yedi kez!

Ayşe Dikici

* Kırlangıç Mevsiminde Aşk/ sayfa 121