ARİF’İN DENİZİ

Kör Arif sudan çıktı

mavisiz sudan

güneşe tutuna tutuna Arif

Arif eğile büküle

karasız saçlarından denizi döke döke

vardı köpeğinin yanına

Arif uzandı yüzü gölgede incecik gövdesi ışık

kumsalda kadın, erkek, çocuk kıpır kıpır

bir köpeği bir kör Arif

durdukça durdu

durdukça durdu

vakit öğle oldu

Arif’teki deniz kurumadı

güneş alçaldığında

köpeği gölgede uzadı

gözümle gördüm

 Kör Arif’in saçları arasında

pulları ayna iki balık

 tuttu balıkları çantasına koydu

denizini kumlara bıraktı

yoldaşı ayaklandı

son ışıklara tutuna tutuna Arif

 Arif eğile büküle 

köpeği peşinde

omuzları incelip iyice

kızılı yorgun günbatımında yitti